Hoe gaat het nu met...Moos-Chico

Hallo allemaal,

Hier een groet van jullie broertje Chico. Die nieuwe baasjes noemen mij allemaal Moos, maar dat maakt mij niet zo veel uit hoor. Als ik maar op tijd mijn eten en drinken krijg, en luisteren doe ik toch alleen maar als het mij uitkomt.

Ik vond de reis naar mijn nieuwe nest wel erg spannend, maar ik heb ook meteen laten horen hoe goed ik kon zingen. Halverwege werd ik een beetje moe, en omdat ik nog niet zoveel applaus kreeg ben ik er maar mee opgehouden.

Bij het nieuwe nest aangekomen mocht ik meteen in de tuin, ook met allemaal gras en bloemen. Laat ik nou ontdekt hebben dat tuinieren me wel heel erg bevalt. Jammer dat het nieuwe baasje dat niet zo leuk vind. Je kunt het gras er toch beter uittrekken, dan hoef je het ook niet meer te maaien. Wel zo efficiënt.

De eerste nacht miste ik mijn boertjes en zusje heel erg. Gelukkig kwam eerst het nieuwe baasje bij me liggen, en daarna het nieuwe vrouwtje. De tweede nacht was ik al gerust: ik wist dat het nieuwe baasje en vrouwtje in de buurt waren, want ik kon ze horen snurken. En ik had al een lekker plekje onder de trap gevonden. Daar slaap ik nu elke nacht en dat bevalt me goed. Ze zeggen ook bijna elke morgen dat ik al een grote jongen ben, omdat ik dan mijn plas en poep op heb kunnen houden. Overdag ben ik vaak zo aan het spelen dat het ophouden van de plas niet lukt. Maar ja, ik ben toch nog een baby hè. En ik hoef het toch niet zelf op te ruimen.

Verder heb ik het hier wel heel erg naar mijn zin. Ik weeg inmiddels zo’n 10 pakken suiker, en iedereen vind mij knap. Ze vinden mij allemaal een echte Berner. Ik mocht al 2 keer mee naar de dierendokter. De eerste keer werd ik van top tot teen bekeken, en in het verslag stond dat ik helemaal gezond was en dat ik een leuke, gezellige, attente pup ben. Toen was ik best een beetje trots op mijzelf. De 2e keer kreeg ik mijn 9 wekenspuitje. Zeggen ze, ik heb het niet gemerkt. Nou mag ik over een paar weken nog een keer. Je krijgt daar allemaal lekkere snoepjes, dus ik kijk er naar uit. Nou moet ik mijn mond houden van baasje, want hij wil ook nog wat kwijt.

Beste Annemiek en Gijs,

Wat een top-Berner pup hebben jullie grootgebracht en aan ons gegund. Hartelijk bedankt daarvoor. Moos doet het hartstikke goed, is erg sociaal, soms in de grote wijde buitenwereld nog wat timide, maar dat gaat steeds beter. Hij loopt al best aardig mee aan het riempje. Hij eet zijn brokjes inmiddels zonder toevoegingen (geitenmelk), en lijkt altijd honger te hebben. ’s Nachts gaat het uitstekend, en hij kan ook al momentjes alleen zijn zonder in paniek te raken. We genieten er zo van.

Nogmaals hartelijk dank voor alles.

Fam. Delhij